Verhalen voor kerst, vandaag deel 3: ondanks fysieke handicap speelt 72-jarige Ivan nog elk jaar voor Kerstman

Kerstman
Nu we met zijn allen aftellen naar kerstavond willen we u graag enkele verhalen voorschotelen van warme en bijzondere mensen in het Hageland en het Leuvense, zeg maar dorpsfiguren met een eigen verhaal. Onderwijzer Charly Timmermans uit Tienen mocht onze reeks aftrappen, gevolgd door oud gemeentesecretaris Jules Cipers. Vandaag mag de 72-jarige Ivan Bruers uit Tienen zijn verhaal doen. Elk jaar trekt hij als kerstman door de straten, niet evident voor hem want Ivan moet zich al jaren behelpen met een rollator en een driewielerfiets door zijn fysieke handicap. “Elk jaar kriebelt het al enkele maanden voor kerst, het wordt een hele uitdaging om alle pakjes op mijn driewieler te stapelen”, lacht hij.

Wanneer hij voor het eerst de Kerstman ging helpen, de man kan niet overal tegelijk zijn, weet Ivan niet meer helemaal zeker. “Ik vermoed dat het in 2000 was, toen zat ik mee in het  bestuur van het Grote Marktcomité. In het kader van de eindejaarsfeesten rees het idee om een kerstman de straat op te sturen die voor de nodige animatie moest zorgen. Tof idee, alleen had niemand er de tijd voor, behalve ik dus.  Als militair kon je toen nog vrij jong met pensioen gaan en ik was één van die bevoorrechten. De keuze was dus snel gemaakt en ondergetekende mocht de honneurs waarnemen. Mijn echtgenote, die toen een damesboetiek had, vond het maar niks toen ze mij in een vilten pakje zag rondlopen (lacht). We zijn de volgende dag meteen een waardig kerstmanpak gaan kopen en dat doet nog steeds dienst. Ik deed het blijkbaar goed want al snel kreeg ik de vraag om het jaar erop ook de kerstmarkt op te vrolijken met mijn aanwezigheid”.

Lees verder onder de foto. 

Kerstman
Ondanks zijn handicap blijft Ivan de Kerstman helpen waar hij kan.

Ook volwassenen willen op de foto met hem

Dat hij het goed doet, blijkt ook uit het feit dat niet alleen kinderen naar hem toekomen, maar ook heel wat volwassenen in hem geïnteresseerd zijn, dat is iets wat blijkbaar niet altijd even leuk is. “Iedereen wil je trakteren, maar de Kerstman drinkt nooit alcohol, anders geraakt die niet meer thuis (lacht). Ze willen je ook constant aanraken, knuffelen of samen op de foto gaan. Ook met de mama’s wil het niet altijd even goed vlotten. Sommige willen op de schoot en je zou denken dat zoiets leuk is maar dikwijls hebben ook zij, op de kerstmarkt, al een paar glazen cava achterover geslagen en streelt een zure walm je neusgaten. Nog een grotere nachtmerrie is wanneer een dronken ploeg zaalvoetballers binnenvalt. Sommige ouders zijn ook veel te streng voor hun kind. De hele dag krijg je de ene kleine dreumes na de andere op je schoot en je voelt onmiddellijk aan of een kind dat leuk vindt of niet. Soms stribbelt die wat tegen, tot ergernis van papa of mama want die willen, kost wat kost, een mooie foto maken. Het kind moet dan lachen maar dan krijg je vaak het omgekeerde effect en gaat die huilen, tot zover de perfecte foto.  Een meisje, van een jaar of 4 à 5, kreeg, van haar ouders, de opdracht om te lachen en antwoordde doodernstig mijn lachjes zijn op, geweldig toch.”

De helpende hand van de Kerstman genoot ten volle van de jaren dat hij op de Veemarkt zijn ding mocht doen - “Het inrichtend comité had voldoende middelen zodat ik, naar hartenlust, snoep en knuffels kon uitdelen” – maar uiteindelijk besliste het stadsbestuur om de kerstmarkt van de Veemarkt naar de Grote Markt te verhuizen. “Teleurstelling uiteraard op de Veemarkt maar het was niet anders”.

Kwam daar nog een vete tussen 2 schepenen bovenop, waarbij de schepen voor Handel het voor het zeggen had in de winkelstraten en de schepen van Feestelijkheden die verantwoordelijk was voor de Grote Markt. “Ze hadden mij allebei gevraagd”, zucht Ivan. “Ik had dus twee werkgevers die mij allebei snoep bezorgden maar ik mocht die alleen uitdelen in de regio waar zij verantwoordelijk voor waren.  Er liep dan een bende kinderen achter mij maar ik mocht hen pas een snoepje geven in de volgende straat, zie je het voor je? Dat was echt niet doenbaar.”

Lees verder onder de foto. 

Sommige willen op de schoot en je zou denken dat zoiets leuk is maar dikwijls hebben ook zij, op de kerstmarkt, al een paar glazen cava achterover geslagen

De Kerstman
Kerstman
Uiteindelijk kreeg hij een eigen huis, ook al mag het ook dit jaar niet open door de coronamaatregelen.

Kerstman ben je het jaar door

Gelukkig liggen die tijden intussen achter de rug. Vandaag zit hij twee weekends na elkaar in het Huis van de Kerstman, zeg maar een verwarmd lokaal met een comfortabele zetel en een toilet, want ja ook hij moet af en toe dringend zijn behoefte kunnen doen. Jammer genoeg mag het huis dit jaar de deuren niet openen door de coronamaatregelen maar Ives heeft er veel goede herinneringen aan.  “Ook al zijn het soms lange en vermoeiende dagen. Weet je, doorheen de jaren raak je helemaal vergroeid met je rol als Kerstman. Ik heb het vorig jaar echt gemist  toen ze mij, door die coronatoestanden, ook op stal lieten staan, dit jaar is jammer genoeg niet anders. Ze kennen mij in Tienen ook niet anders. Ik ben en blijf het hele jaar door voor iedereen de Kerstman, zo spreken ze mij ook aan. Ik ga je een geheimpje verklappen: als je een kerstman ontmoet, moet je heel voorzichtig aan zijn witte baard trekken, maar echt héél voorzichtig. Als die blijft zitten weet je dat het de echte Kerstman is”, gaat Ivan schaterend van het lachen verder.

Niet altijd even tof

Doorheen de jaren beleefde hij al veel plezier, al waren er ook minder leuke momenten. “De hele dag krijg je de ene kleine dreumes na de andere op je schoot. Je voelt onmiddellijk aan of een kind dat leuk vindt of niet. Soms stribbelt die wat tegen, tot ergernis van papa of mama want die willen, kost wat kost, een mooie foto maken. Het kind moet dan lachen maar dan krijg je vaak het omgekeerde effect en gaat die huilen, tot zover de perfecte foto.  Een meisje, van een jaar of 4 à 5, kreeg van haar ouders de opdracht om te lachen en antwoordde doodernstig mijn lachjes zijn op, geweldig toch.”

Lees verder onder de foto. 

Kerstman
Kerstman ben je een jaar lang, iedereen kent me ook zo.

Lach of verbazing van een kind is de beloning

Ives is trouwens van alle markten thuis want wanneer Sinterklaas hulp nodig heeft, draait hij ook daarvoor zijn hand niet om en kruipt hij ook wel even in die rol. “Je ziet dan enkele dagen of weken nadien dezelfde kindjes terug als de Kerstman. Hun gezichtjes waren goddelijk toen ze ondervonden dat de Kerstman wel heel veel van hen wist, dat zijn momenten die je niet vergeet en waarvoor je het doet.”

Hoelang Ivan de Kerstman nog zal helpen, is ook voor hem de vraag. “Zolang ik het fysiek kan, blijf ik het doen. Tot voor kort onderhield ik ook het perkje aan de kapel van Sint-Maurus in Grimde maar dat heeft mijn vrouwke intussen van mij overgenomen, als het niet meer gaat, moet je daar vrede mee nemen. Weet dat ik altijd heel veel liefde voor Tienen zal hebben en ik zal mij blijven inspannen voor de gemeenschap zolang ik kan.”

Lees meer verhalen via deze link maar ook via deze. 

Tekst en foto's: Rik Poulman. 

Lees meer over